روابط بین فرزندان

روابط بین فرزندان

روابط بین فرزندان به خصوص خواهر و برادر بسیارمهم است. دوستی ها می آیند و می روند و تقریبا کمتر دوستی ماندگار است درحالی که خواهر و برادر همیشه درکنار هم هستند چه بد چه خوب پس بهتر است روی رابطه ی فرزندانتان با یکدیگر کارکنید تا این کنارهم بودن شبیه یک پشتوانه باشد نه گیرکردن درکنار یکدیگر! دراین مقاله درمورد بهبود ارتباط فرزندان با یکدیگر پیشنهاداتی داده شده است که فارغ از این که فرزندان شما در چه سنینی هستند و یا با چه ترتیب تولدی باشند می تواند راهگشای شما در امر خطیر حفظ کیفیت ارتباط فرزندان با یکدیگر باشد

تفاوت های ذاتی کودکان

برای این که بتوانید به عنوان والدین چه والدین کودکان باشید چه والدین کودک ونوجوان، روابط میان فرزندانتان را صلح بخشیده و طوری آن ها را تربیت کنید که بتوانید تاحدودی از ارتباط روزمره و آینده شان اطمینان خاطر حاصل کنید بهتر است دراولین قدم سرشت هریک از فرزندان خود را بپذیرید. حالا دیگر وارد این بحث نمی شویم که هریک از فرزندان نرمال با فرزندان دارای شرایط خاص نیازهای خاص خود را می طلبند. آن چه در سنین کودکی و حتی نوجوانی می تواند میان روابطه دوستانه بین فرزندان رخنه کرده و باعث مشکلاتی شود مسئله لجبازی و مخالفت جویی است که می تواند دلایل مختلفی داشته باشد.
یکی از این دلایل چنان چه پیش تر گفته شد مربوط به سرشت و زیست شناختی هریک از فرزندان شما است که به طور کلی در تمام افراد و در همه ی سنین این سرشت تاحدود بسیاری ثابت است. کودکان لجباز طبیعت و سرشت انعطاف ناپذیر داشته و سختتر با همه مسائل زندگی کنار می آیند حالا تصور کنید شما یک کودک هشت ساله سخت و لجباز دارید و به زودی قرار است که اتاق او را که هشت سال متوالی در آن پادشاهی می کرده است با یک فرزند چهارساله شریک شود! قطعا شرایط سختی پیش روی شما است اگر ندانید که رفتار با کودک در این شرایط چگونه است.  

حل مشکلات روابط بین فرزندان در خانه

علی رغم مزایایی که ارتباط بین کودکان برای آن ها مزایای اخلاقی و رفتاری و رشدی دارد اما مشکلاتی هم بین آن ها ممکن است درحین این روابط ایجاد شود. زمانی که بین دو کودک در خانه رفتار سوء و بدرفتاری دیده می شود همیشه لازم نیست که شما به عنوان مراقب یا والد بدانید حتما چه کسی اول دعوا را شروع کرده و یا این که چه کسی بیشتر مقصر است تنها کاری که در این شرایط لازم است انجام دهید این است که هر دوی آن ها را فعلا که هیجاناتشان برانگیخته شده است در مکان های جدا از هم در یک برنامه محرومیت زمانمند قرار دهید تا پس از فروکش کردن احساسات حاد خشم و ناراحتی بتوانند برای شما توضیح دهند که مشکل از کجا و یا از چه کسی شروع شده است.
اگر شما موکدا هربار به دنبال یافتن مقصر باشید فرهنگ حل کردن مشکل را به آن ها نمی آموزید بلکه به آن ها عدم مسئولیت پذیری را آموخته که هریک به جای بررسی رفتار غلط خود به دنبال این است که تقصیر را گردن فرزند دیگر بیندازد و این کار به مرور فرزندان را به شدت به شمای والد وابسته خواهد کرد. بدو بیراه گفتن، گرفتن ژست های تهدیدکننده، داد وبیداد ودعوا به راه انداختن، آزارهایی که نیت های خصمانه دارد، لگد زدن و کتک کاری کردن از دیگر مشکلات رفتاری کودکان هستند.
والدین ممکن است روزانه بارها و بارها شاهد آن ها از سمت کودکان خود در خانه باشند. ممکن است شما در صورت ایفای نقش قاضی یا داور مسئولیت بسیار سنگینی برای حل مشکلات میان فرزندانتان داشته باشید اما بهتر است مقتدرانه عمل کنید وگرنه روز به روز خانه بیش از پیش به میدان جنگ مبدل می شود. برای درک بهتر مسئله می توانید از مشاوره تلفنی کودک بهره مند شوید.

با بچه‌ها منصفانه رفتار کنید

کودک از سنین بسیار پایین، روابط والدین با خود را با روابط والدین با دیگر خواهرها و برادرهایش مقایسه می‌کند. آنچه در اینجا اهمیت دارد، این نیست که با همه‌ی فرزندان‌مان رفتار دقیقا یکسانی داشته باشیم، بلکه مسئله‌ی مهم این است که بچه‌هایمان باور داشته باشند رفتار متفاوت ما منصفانه است. درواقع اهمیتی ندارد که در مقام والدین فکر کنیم رفتار متفاوت‌مان با کودکان‌مان منصفانه است یا خیر، بلکه مهم این است که بچه‌های ما چه فکری می‌کنند و اینکه آیا دراین‌باره با هم توافق دارند یا نه. هنگامی که کودکان باور داشته باشند رفتار والدین‌شان با آنها در مقایسه با خواهرها یا برادرهایشان منصفانه است، روابط خواهر و برادری‌شان محکم‌تر می شود. برای این منظور باید میزان مهربانی، تحسین و کنترل والدین در حق همه‌ی فرزندان‌شان یکسان باشد. این مسئله که کودک احساس کند والدینش روابط گرم‌تری با خواهر یا برادرش دارند، ممکن است واقعا بر شادی او و رابطه‌اش با خواهر یا برادرش اثر بگذارد. چنین کودکانی نه‌تنها علائم بیشتری از افسردگی بروز می‌دهند، بلکه رفتارشان با خواهرها یا برادرهایشان نیز سردتر می‌شود.

 مقایسه نکنید

کودکان از مقایسه شدن با دیگران به ویژه خواهر و برادر خود بیزارند. وقتی فرزندی با فرزند دیگر مقایسه می‌شود این پیام را دریافت می‌کند که فرزند دیگر از او بهتر است. و دیگران او را کمتر از فرزند دیگر دوست دارند. دریافت این پیام باعث می‌شود که کودک به خاطر مقایسه شدن از پدر و مادر گله‌ای نداشته باشد بلکه نسبت به فرزند دیگر احساس رقابت و حسادت کند. این احساس در فرزندی که مورد مقایسه قرار گرفته باعث کاهش صمیمیت و از بین رفتن رابطه دوستانه او با فرزند دیگر می‌شود.

برخورد یکسان داشته باشید

برخورد یکسان به این معنا نیست که در هر شرایطی و بدون توجه به تفاوت رفتار کودکان کاملا مشابه هم رفتار شود. بلکه به این معنا است که در شرایط مشابه با کودکان به یک شکل رفتار شود. نسبت به فرزندان مختلف با رفتارها و شخصیت متفاوت باید رفتار متفاوتی داشت اما در عین حال عدالت و انصاف را نیز رعایت کرد. کودکان اگر احساس کنند پدر و مادر فرزند دیگری را بیشتر دوست دارند نمی‌توانند رابطه دوستانه‌ای با آن فرزند برقرار کنند. در خانواده‌های موفق تبعیض جایی ندارد.

به مرزها احترام بگذارید

برخی رفتارهاباعث از بین رفتن مرزها می شود. اگر می خواهید با فرزندتان رابطه خوبی برقرار کنید با احترام به مرزهای خود رفتارهای سالم را نشان دهید. این امر می تواند در پایان شما چالش برانگیز باشد زیرا کودک شما می خواهد حریم خصوصی و آزادی بیشتری بخواهد. اما فرزندپروری خوب شامل ایجاد فرصت هایی برای اشتباه و یادگیری از آنها است.

به گزینه های کودکان احترام بگذارید

به سلیقه ی فرزندتان احترام بگذارید .ممکن است لباس های عجیب و غریب بپوشد یا اتاق خود را جوری تزیین کند که شما نمی چسندید سعی کنید به سلیقه  اش احترام بگذارید و با ارائه نظرتان به سلیقه ی او کمک کنید.اگر کودکتان دوست داشت با لباس صورتی و شلوار توپ توپی اش به مهد کودک برود به سلیقه اش احترام بگذارید.احترام به سلایقشان بسیار مهم است. کودکان در سنین جوانی به استقلال می رسند و والدین می توانند با پشتیبانی از تصمیماتشان ، روحیه ی تصمیم گیریشان را تقویت کنند.

شنونده ی حرف هایشان باشید

شنونده فعال باشید وتمام حواستان را به حرف هایش جمع کنید. این کار یک مهارت مهم برای تمرین است. در مکالمات خود به آنها توجه کامل کنید ، به آنها نشان دهید که به آنچه می گویند علاقه دارید. این شامل برقراری تماس چشمی و کنار گذاشتن چیزهایی مانند تلفن همراه می باشد.وقتی نوبت شما برای صحبت کردن است ، با فکر پاسخ دهید. بعداً ، شما ممکن است بخشی از مکالمه خود را مطرح کنید تا به فرزندتان نشان دهید که آنچه را که آنها گفتید را به خاطر می آورید و به حرف هایش گوش داده اید. همچنین بسیار مهم است که به هر چیزی که فرزندتان می گوید گوش دهید .